ضرب المثلی است درمیان ایرانیان که میگوید کجا خوش است انجا که دل خوش است . خوش وشادی دل که همان نشاط درونی انسان است از محل شادیهای زودگذر تامین نمیشود . خانواده ای که مشکل معیشت دارد حتی اگر درشادترین کنسرت وشوی طنز شرکت کند حداکثر برای چند دقیقه شاد میشود اما به محض پایان این قبیل برنامه ها ؛ اندوه ناشی از مشکلات زندگی دوباره دلش را به درد میاورد.
به همین دلیل هم هست که چهارمین روز دهه کرامت به نام" رونق تولید ؛ شادی و امید " نامگذاری شده است .واقعیت این است که تحریمهای ظالمانه آمریکا و متحدانش در منطقه اقتصاد کشور را با مشکلات زیادی روبرو کرده است . برخی براین باورند که برای حل این مشکلات باید درمقابل زورگویان و عوامل تحریم سرخم کرده وهرچه میگویند اجرا کنیم .
اما تقریبا همه کارشناسان منصف وواقع بین دستور کاری اقتصادی مقام معظم رهبری را راهگشا ترین راهکار برای عبور ازمشکلات وموانع قلمداد میکنندو براین باورند که اقتصاد مقاومتی میتواند بهترین نسخه برای درمان درد اقتصاد وابسته کشور به نفت وواردات باشد.
شاید اگردر دوره قبل تحریمها اقتصاد مقاومتی در ستور کار دولتمردان قرار میگرفت دیگر امروز چشم اسفندیار کشورمان اقتصاد نبود که دشمنان تیرشان را به این سمت نشانه بروند ، اما برخی که چاره مشکلات را جایی خارج از کشور وشیوه ای غیر ازوابستگی به اندیشه و فکردانشگاهیان و ابتکار وخلاقیت کارگران ایرانی میدانستند به محض گشایش راهی هرچند باریک به نام برجام دروازه های واردات را گشودندو اقتصاد مقاومتی را به بایگانی سپردند و نتیجه اش آنچیزی شد که همگان از آن اطلاع دارند.
این بود که دوباره دشمن اقتصاد را نشانه گرفت ، تا مشکلات دامنگیر مردم شود. مشکلاتی از جنس معیشت و بیکاری که اولین نتایج حاصل از رکودو تورمی است که سه برابر شدن قیمت دلار درکشورمان رقم زد . گرانی های شدید معیشت بسیاری از مردم را تحت تاثیر قرار داد و خانواده ها را با مشکلات بسیار زیادی مواجه کرد. شاید طی همین ماههای پس از تحریمهای مجدد امریکا در رسانه ها خوانده باشید از دردهای خانواده هایی که گرفتار چه مصایبی شده اند.
کمترکسی است که در اطراف خود نشناسد خانواده ای که دچار مشکلات شدید معیشتی شده اند ؛ دانش اموزانی که حتی امکان تهیه لوازم التحریر را ندارند. کفش ولباس نو که بماند. پدرانی که با دستان خالی روانه خانه میشوند و مادرانی که نمیدانند چگونه بدون گوشت ومرغ و برنج و ... خوراکی برای ناهار و شام اماده کنند. مادرانی که حتی برای تهیه نان خالی هم مشکل دارند.
اینها غم کوچکی نیست و چه بسا هرکدام برای دلی که به مردم کشورش عشق بورزد بسیار سنگین است . اینجاست که وقتی افرادی سخن از برگزاری کنسرت فلان خواننده و یا بهمان مجری طنز در کنار مضجع منور رضوی میزنند ؛ باید متوجه سطح دغدغه مندی انها شد. نماینده شورای شهری که به خانواده ها وعده اجرای کنسرت قبل ازپایان دوره اش را میدهد .
آیا این نماینده شورای شهرمشهد واقعا نمیداند درهمین شهر صدها برابر کسانی که نمیدانند پولهای باد اورده خودرا چگونه خرج کنندو دنبال کنسرتی میگردند که بلیتهای دویست ، سیصد هزارتومانی اش را بخرند تا ساعتی را به هلهله ورقص بگذرانند ؛ مردمی زندگی میکنند که نصف بهای بلیت چند ساعته یک کنسرت ؛ هزینه یکماه زندگی انان است ؟
اما این مردم ازجنس متکدیانی که هر روز ترفندی تازه برای سرکیسه کردن مردم ساده دل پیدا میکنند هم نیستند. آنها نیاز مالی دارند اما حاضر به تامین این نیاز از هرراهی نیستند . شادی انها با دادن پول صدقه تامین نمیشود بلکه انها زمانی شاد میشوند که شب هنگام پدر یا سرپرست خانواده با تنی خسته ودلی شاد در چارچوب در حاضر شود ؛ حتی اگر دردستش تنها چند نان باشد. این خانواده آنزمان شادی واقعی را درک میکند وقتی که بداند روزی حلال ناشی ازکارکردن سالم سرسفره آنهاست .
باید باور کنیم که این روزها یکی از بزرگترین اوامر به معروف ایجاد فرصتهای اقتصادی و کارآفرینی است ؛ این روزها بسیاری ازکالاهایی که وارد کشور میشد با مشکل مواجه شده است ؛ این درحالی است که مقام معظم رهبری امسال را سال رونق تولید نامگذاری کردند. چه خوب است که صاحبان اندیشه و فکر با مالکان سرمایه همراه شوند و برای غلبه بر دیو تحریم و اژدهای مشکلات اقتصادی که به جان مردم ضعیف کشورمان افتاده رستم گونه وارد عرصه اقتصادی شوند .
شک نکنید که این روزها تلاش برای تولید درداخل کشور و ایجاد شغل سالم و درامد مکفی یکی از پسندیده ترین کارها نزد خداوند است چه اینکه پیامبرگرامی اسلامی میفرمایند هرکس دل مومنی را شاد کند خداوند را شاد کرده است . تولید کالا درداخل کشور اگرچه خود گرفتار بروکراسی دولتی دشواری وپیچیده ایست ؛ بروکراسی دولتی که ازان گریزی هم نیست وشاید همین دشواریها باشد که اجر کار را بیشتر میکند . باید دانشگاهیان ؛ اندیشه ورزان و کارافرینان دست به دست هم دهند تا شیرین ترین شادی را به خانه های کارگران هدیه دهندو چه زیباست که افتتاح یا راه اندازی برخی طرح ها و پروژه های اقتصادی دردهه پراز خیر وبرکت کرامت رقم بخورد.
نیازی هم نیست که میلیاردها تومان خرج شود ، هرچند که برخی تولیدات نیازبه میلیاردها تومان سرمایه گذاری ارزی و ریالی دارد اما گاهی با ایجاد یک خوشه صنعتی یا تولیدی هم میتوان شادی را به صدها خانواده هدیه کرد. به گونه ای که هرکدام بخشی از کارتولید یک کالا رااز ابتدا تا انتها دردست بگیرندو نهایت ارزش افزوده را درکشور ایجاد کنند.
مثلا از تولید چرم طبیعی یا مصنوعی تا تبدیل ان به کیف وکفش وسایرمحصولات ، یا ازتولید دام تا تبدیل ان به محصولات لبنی و غذایی یا ازتولید غلات تا تبدیل ان به مواد غذایی قابل مصرف وبسته بندی یا دربخش معدن از استخراج موادمعدنی تا تبدیل ان به محصول نهایی ؛ مثلا از استخراج سیلیس تا تبدیل ان به ظروف شیشه ای وبسته بندی برای مصرف داخل کشور یا صادرات .... اینها بخشهایی است که هم اشتغالزایی دارد هم توجیه اقتصادی و هم برای کشور مفید است و با صادرات ان میتوان ارز اوری کرد.
باید درنظر داشته باشیم که هرکس درهرجایی که گامی برای اقتصاد کشور ؛ برای رونق تولید و خودکفایی برمیدارد درواقع یک گام برای شادکردن دل کارگرانی برمیدارد که چشم امیدشان به روزی حلالی است که ازمحل تولید حاصل میشودو این شادی است که به سادگی از دل خارج نمیشود این شادی است که سعادت خانواده را درپی دارد واین شادی است که میتواند درجامعه ریشه دوانده و تمام جامعه راشاد کند.
نظر شما